Remus zawędrował do Kartuz, a stało się to w zeszłą sobotę, wieczorem. Widziano go przy Muzeum Kaszubskim im. Franciszka Tredera.
Remus przybył w towarzystwie aktorów Teatru Snów.
Skąd się wziął? – Tego nikt nie wiedział.
Nikt nie znał jego matki ani ojca, ani przyjaciół, ani chaty, w której się urodził, ani wsi, która go wychowała. Chodził po ziemi kaszubskiej, nosił śpiewniki i książki, nabożne i świeckie, a lud je brał, jakby tak musiało być.
Policzki miał włochate, ale włosów nie było na nich więcej, niż żyta na polach za Juszkami. Dlatego też na jego twarzy widziało się tyle zmarszczek co na wyschłym jabłku. Ale te zmarszczki nie oznaczały zmartwień czy kłopotów. Kto głęboko zajrzał w jego czarne, małe oczy, ten zobaczył w nich tyle wesołości, że aż dziw. Bo na pozór się wydawało, że Remus zaraz będzie płakał.
Remus, w sobotni wieczór w Kartuzach, próbował przenieść przez rzekę królewiankę z zapadłego zamku.
– Weź mnie w ramiona i przenieś przez rzekę do mojego zamku.
I zobaczyłem koło siebie panią wspaniałej urody, w szatach ze złota i jedwabiu. I wydało mi się, jakbym już kiedyś był ją widział. A gdy podniosłem na nią oczy, zawołałem:
– Moc boska! Królewianka, której strzeże smok!
(…)
Schyliła ku mnie głowę. W jej włosach koloru dojrzałego żyta błyszczała złota korona. Powiedziała:
– Znasz mnie. I ja o tobie wiem wszystko. Nie bój sie pastuszku. Weź mnie w ramiona i przenieś przez wodę.
(…) Nabrałem odwagi i powiedziałem do swej duszy: „Teraz przeniosę królewiankę przez wodę i niech się dzieje co chce!”
Ukląkłem, obiema rękami podniosłem królewnę i aż zdziwiłem się, że we mnie tyle mocy. Jedną nogą wszedłem do wody.
Remus, wędrujący razem z niejakim Trąbą, spotkał Czernika. Smętka. Sprawcę kaszubskich nieszczęść.
Właśnie stałem z moją taczką na podwórzu, a wokół mnie było kilku ludzi i ten stary chłop, którego pan zwymyślał od mamutów. Był także Trąba. Stary chłop powiedział:
– To jest ten pan z białymi zębami i czarną bródką, który będzie spisywał kontrakt.
Mnie jakby kto waru nalał do serca. Przed moimi oczami powstał, pamiętny a chłopięcych lat na pustkowiu, młody szyderca, który pojawił się w tym strasznym dniu… (…) Teraz go poznałem. Odezwała się moja dusza i słowa same wyszły z ust.
– To jest duch Arymana, to jest Smętk!
– Co ty tam pleciesz? – powiedział Trąba. – To nie jest żaden Aryman ani Smętk, tylko pan Czernik, szeroko i daleko znany prawnik, co ludzi broni przed sądami, ugody robi i procesy prowadzi.
Ale cóż ten biedny Trąba mógł wiedzieć!Ja czułem całą duszą, że to Smętk przyjechał, aby niszczyć Kaszubów, jak to robił od wieluset lat.
Ostateczna rozgrywka Remusa z Czernikiem odbyła się na Łysce, podczas nocy świętojańskiej, gdy lud, po ścięciu kani, tańczył wokół ognisk. Remus miał porwać Kaszubów za sobą, ku wyzwoleniu, a przeszkodzić w tym miał mu właśnie Smętk.
Poznałem Czernika. (…) Machnął ręką i w płonącą smołę rzucił jakiś proszek, z którego rozeszła się woń, jakby mocnego trunku. Za nim wyskoczyło z nocy grono pstro ubranych muzykantów i zaczęło grać dzika melodię. Lud z podnóża góry, przywabiony dziwnym światłem i muzyką przybiegł i gromadził się wokół niego.
(…)
Nie pamiętam, co się ze mną działo w tej chwili. Widziałem lud tańczący wokół Czernika, a on stał w środku jak Zły Duch, który pełni drużbę na diabelskim weselu. Wkoło na górach paliły się ognie, ale mnie serce osłabło, jak ongi małemu chłopcu, kiedy nie czułem się dość mocny, by przenieść królewiankę do zakletego zamku.
Cytaty pochodzą z: Aleksander Majkowski, „Życie i przygody Remusa”, Oficyna Czec i Wydawnictwo Region, Kartuzy – Gdynia 2009. Przekład z języka kaszubskiego – Lech Bądkowski.
Teatr Snów powstał w 1986 roku i jest nazywany klasykiem polskiego teatru ulicznego.
Znany jest z niepowtarzalnej poetyckiej stylistyki. Posługuje się metaforą opowiadając proste historie wyprowadzone z codzienności.
Najważniejsze spektakle:
1987- „Pokusa” i „Gry – maski”, 1988 – „Drodze do raju”, 1989 – „Republika marzeń” i „Sanatorium”, 1990 – „Powrót”, 1991 – „Podróże”,1993 – „Wizyta”, 1995 – „Ogród”, 1999 – „Księga utopii”, 2000 – „Żuraw” i „Rejs”, 2002 – „Szafarz”, 2005 – „Pokój”,2006 – „Pracownia”, 2007- „Stół”, 2008 -„Imitacje”, 2009 – „Remus”, 2011 –„Ulro”, 2012 – „Pielgrzymka”, 2014 – „Rudymenty”
Teatr prezentował swoje przedstawienia na wielu dużych i mniejszych festiwalach w Polsce
Grał na festiwalach w Archangielsku ,Petersburgu, Awinionie, Brnie, Delft, Edynburgu, Gandawie, Stockton a także w wielu innych miejscowościach w Czechach, Belgii, Francji, Holandii, Hiszpanii, Włoch, Rumunii, Mołdawii, Ukrainy. Wielokrotnie występował w Niemczech.
Fotorelacja z przedstawienia Teatru Snów pt. „Remus”, które odbyło się 20 maja 2017 roku w ramach Nocy Muzeów (organizator: Muzeum Kaszubskie im. Franciszka Tredera w Kartuzach).