Kościół pw. Świętej Trójcy to najstarszy i największy kościół w dekanacie. Znajduje się w nim sanktuarium maryjne: Matki Bożej Kościerskiej – Królowej Rodzin. Obecną świątynię w stylu neobarokowym wzniesiono w latach 1914 – 1917 na miejscu poprzednich, drewnianych i murowanych, zniszczonych przez pożary lub zawieruchy wojenne. Jest to monumentalna budowla z czerwonej cegły. Większość wyposażenia pochodzi głównie z XVIII wieku, lecz najstarszym zabytkiem jest obraz „Ukrzyżowanie” z 1503 roku.
W bocznej kaplicy umieszczono obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem na ręku. Jest to dzieło nieznanego malarza pochodzące z XVII wieku. Obraz ten jest od czterech wieków otaczany czcią, o czym świadczą liczne pielgrzymki do Sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin.
W tej samej parafii, w kaplicy Matki Bożej Królowej Aniołów sióstr niepokalanek znajduje się drugie sanktuarium maryjne, Matki Bożej Bolesnej. Najcenniejszym zabytkiem świątyni jest XV-wieczna gotycka Pieta, przedstawiająca siedzącą na tronie zbolałą Maryję, trzymającą na kolanach martwe ciało swego Syna. Czczona od lat Pieta gromadzi szczególnie ludzi cierpiących, zatroskanych i poszukujących.
Godziny otwarcia:
Cały rok, po wcześniejszym, telefonicznym umówieniu się. Dostępne jest też skorzystanie z usług przewodnika.
Zwiedzanie jest bezpłatne
Telefon: 58 686 26 50 [kościół – parafia]
Adres kościoła pw. Trójcy Świętej i Sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin
Kościerzyna, Plac Jana Pawła II 1
Adres Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej
Kościerzyna, ul. 8 Marca 2
***
Ze strony sanktuarium.pl:
Obecność obrazu Marii Panny w kościerskim kościele wyjaśnia dawna historia Rzymu. W latach 352–356 papieżem był Liberiusz. Za jego czasów patrycjusz rzymski Jan, nie mając potomstwa, postanowił wraz z małżonką Najświętszą Maryję Pannę uczynić spadkobierczynią swoich dóbr. Oboje modlili się o szczególny znak dla siebie. Zostali wysłuchani. 5 sierpnia w wizji sennej Najświętsza Maryja Panna każdemu z osobna wyraziła swoje życzenie, aby tam, gdzie znajdą po przebudzeniu śnieg, zbudowali kościół ku jej czci. Tego poranka, kiedy w Rzymie są największe upały, zobaczyli śnieg na wzgórzu Eskwilińskim. Powiadomili o tym papieża Liberiusza, który oświadczył im, że miał podobną wizję. Tego samego dnia zebrał duchowieństwo i wiernych Rzymu, urządził uroczystą procesję i wyznaczył miejsce na budowę kościoła. Świątynię wzniesiono po Soborze Efezkim w latach 432–440. W tymże kościele umieszczono obraz Najświętszej Maryi Panny, który według tradycji został namalowany przez św. Łukasza. Obraz nosi też inne tytuły: Matka Boża Śnieżna, Matka Boża Większa, Zbawienie ludu rzymskiego. Obraz stał się szczególną relikwią Rzymu, dlatego nie wolno go było kopiować.
Około roku 1610 w Rzymie przebywał biskup włocławski, do którego diecezji należała Kościerzyna. Modlił się on o ratunek dla pomorskiego ludu, który w tym czasie odchodził od jedności z Kościołem. W czasie modlitwy ma wizję, w której Matka Najświętsza prosi go, aby w kopii rzymskiego obrazu zawiezionego do kościołów swojej diecezji szukał ocalenia dla swoich diecezjan.
Pełny wizerunek Matki Boskiej odsłonięto w 1992 roku, podczas konserwacji przeprowadzonej na zlecenie Parafii p.w. “Trójcy Świętej” w Kościerzynie. Przed konserwacją obraz przedstawiał postacie Madonny i Dzieciątka ozdobione srebrnymi, metalowymi szatami, spod których widoczne były tylko malowane na płótnie twarze i dłonie. Wokół postaci umieszczono dziewięć kolistych srebrnych plakiet ze scenami różańcowymi oraz pomiędzy nimi plakietkę prostokątną i dwa serca wotywne. Tło obrazu pokryte było czerwonym welurem.
Po zdjęciu metalowych dekoracji omawiany obraz, malowany olejno na płótnie o wymiarach 150 x 108 cm, przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem ujętą frontalnie w półpostaci, zwróconą lekko w prawą stronę. Dzieciątko siedzące na lewej ręce Matki trzyma księgę w lewej rączce a prawą błogosławi. Matka obejmuje Syna dwoma skrzyżowanymi rękoma, w których trzyma chusteczkę. Oboje patrzą wprost na widza. Głowy ich zdobią korony malowane na tle nimbów.
Na prawym ramieniu Madonny odzianej w niebieski płaszcz widnieje charakterystyczna gwiazda.
Wizerunek ten, powstały w XVII wieku, jest dość wierną kopią obrazu tzw. „Matki Boskiej Śnieżnej”, znajdującego się Rzymie od IX wieku, w Bazylice Santa Maria Maggiore.
Kościerski obraz składa się z części środkowej o wymiarach 109 x 93 cm, stanowiącej pierwotny obraz M.B. Śnieżnej oraz doszytych części bocznych powiększających go, na których namalowano później dziewięć kolistych medalionów, z wybranymi scenami różańcowymi połączonych paciorkami. Są to od lewej górnej: „Zwiastowanie”, „Nawiedzenie”, „Boże Narodzenie”, „Chrystus w Ogrójcu”, „Ukrzyżowanie”, „Zmartwychwstanie”, „Zesłanie Ducha Świętego”, „Wniebowzięcie” i „Koronacja Najświętszej Marii Panny”. W górnej części obrazu namalowano także Gołębicę symbolizującą Ducha Św. oraz po bokach po trzy główki anielskie na skrzydełkach. Analiza cech formalnych rzeźby, pierwotnej kolorystyki, wielkość obrazu pasującego do otworu, daje podstawy do twierdzenia, że obraz i ołtarz stanowią dzieło spójne miejscowego warsztatu artystycznego, powstałe po 1642 roku, tuż po zakończeniu budowy kościoła.
Cykl scen różańcowych namalowanych wokół postaci Madonny jest wyjątkiem w dziejach sztuki pomorskiej w I poł. XVII wieku, w której nie ma analogicznych ani zbliżonych rozwiązań. Zarówno treść i układ scen różańcowych mogły wywodzić się z kręgu zakonu kartuzów lub cystersów, którzy kultem otaczali Matkę Bożą.
Na przełomie XVII i XVIII wieku, pomimo działań wojennych prowadzonych przez wojska szwedzkie, rosyjskie i polskie, oraz ogólnych trudności społecznych i gospodarczych, kult obrazu NMP w Kościerzynie rozwijał się nadal i umacniał. Dowodem na to było ufundowanie srebrnych szat Madonny i Dzieciątka oraz koron, nałożonych na partie malowane. Szaty posiadają cztery wgłębienia koliste, niezbędne do oglądania w całości scen różańcowych w medalionach, które zachodzą na postacie. Według znaków złotniczych i miejskich Gdańska, umieszczonych na obiektach, czas powstania szat i koron określić można pomiędzy rokiem 1699 a 1705. Sukienki wykonał mistrz gdański Arnold Lange, tworzący w latach 1699-1724, natomiast korony Jakub Beckhausen, tworzący w latach 1678-1705. Suknia Maryi zdobiona jest w motywy symetrycznych bukietów kwiatowych złożonych z wiotkich listków akantu i dużych stylizowanych różnorodnych kwiatów. Na głowie welon gładki, drobno pofałdowany. Suknia Dzieciątka także gładka, drobno fałdowana z wzorzystymi rękawami w listki i kwiaty.
Ostatnią realizacją artystyczną przy obrazie M.B. Kościerskiej są srebrne plakiety koliste, które ufundowano i wykonano w latach 1748 -1749.
Tak przedstawiają się bogate i długie dzieje obrazu Matki Bożej Kościerskiej, które powiązane są w dużym stopniu z wydarzeniami politycznymi i społecznymi.